  زمانی که موسسة سفری در سال 1960 پایان نامه مشهور خود را در مورد یک سیستم جدید مسکن طرح‌ریزی کرد، یک دانشجوی 22 ساله معماری بیش نبود و هفت سال بعد این آرشیتکت سایر معماران باتجربه را به حیرت انداخت که چگونه توانسته است در اول جوانی و در سن 22 سالگی بدون تجربه کافی برای پروژه آزمایشی چند میلیون دلاری خانه‌سازی مبارزه نماید. شهرهای مدیترانه‌ای زمینه افکار او بودند و وی قبول داشت که بیشتر افکارش در مورد محیط زیست از آنها تأثیر پذیرفته است.
با اینکه مسکن با مسائل زیادی از قبیل نظریات تحمیلی دولت، و بوروکراسی اداری، تشریفات اضافی، محدودیت‌های بودجه، حسادت، رقابت‌های سرسخت و با سوء نظر، انتقاد عمومی و غیره مواجه است، ولی موشه سفدی به اینکه آنچه که انجام می‌دهد امکان‌پذیر و ایده‌ال است بکار خود ادامه داد. بالاخره موفق شد که دولت و مؤسسات و ادارات را وارد کند که در طرز فکر او مداخله ننماید. و برای رساندن کارهایی که باید زودتر و سر موقع مقرر آماده می‌شد گروهی از همکاران جوان مانند خود را بکار می‌گرفت. بعد از پروژه مسکن مونرال، سفدی بیشتر در مسافرت بود، دفتر کار خود را در مونرال متمرکز نمود و سعی داشت در پروژه‌هایش نشان دهد که تکنولوژی صرفاً نمی‌تواند بشر را نجات دهد، بلکه به محیط زیست او تنوع، وسعت و زیبائی طبیعی می‌بخشد.
منظور او ست گاه هم یک نظام ساختمانی است و هم یک نظام محیطی. این مفهوم سالها با توجه به هدفهای زیر مورد مطالعه بوده است: بهبود محیط زیست در خانه‌سازی به تعداد زیاد و به کار بردنِ شگردهای صنعتی و بدینوسیله کاستن از مخارج و نیروی کار لازم و برآوردن نیازها با سرعت بیشتر.
یک نظام ساختمانی صنعتی اساساً با ساختمان قالبی پیش ساخته که اکنون در اروپا و اسرائیل بکار می‌رود متفاوت است. برخلاف این نظامها، نظام ست گاه بر اساس تولید کارخانه‌ای منزلهای کامل است. یک محیط فضائی و یک مدول سه بعدی قسمتی از خانه را تشکیل می‌دهد و درون آنها حمام، آشپزخانه، کارهای برقی و مکانیکی و تزئینات داخلی تعبیه می شود. این واحدها بطریقه خط تولید در یک کارخانه مرکزی ساخته می شود و برای مونتاژ بوسیله کامیون به جاهای مختلف برده می شود. در این نظام، مکانیکی کردن کار خیلی زیاد امکان‌پذیر است، هم در مورد واحدهای ساختمانی و هم در مورد کاربرد خط تولید و روش های صنعتی برای قسمت های غیر ساختمانی خانه‌ها، که در روش های ساختمانی فعلی فقط در خود محل عملیات ساختمانی انجام می شود. نود درصد تمام کارهای ساختمانی، به استثنای عملیات محوطه سازی ساختمان در کارخانه انجام می شود، در حالیکه در روش های دیگر سی‌درصد بیشتر نیست. این نظام همچنین شامل کارآموزی کارگران غیر ماهر کارخانه می شود و به میزان زیادی سبب کاهش ساعات کار کارگران ماهر نسبت به هر پای مربع ساختمان می شود.
اصل نظام ست گاه پیوسته این بوده که تفریحات مورد نیاز خانه خانواده‌های تنها را بدون توجه به شلوغی محل فراهم کند و همچنین فراهم آوردن امکانات پیوستگی تسهیلات غیر ستی در شهرک، تا مردم برای هم همسایه‌های بهتری باشند. بنابراین هر منزل ست‌گاه از این نظر یک خانه بهتر است. خواه در طبقه دوم باشد، خواه در طبقه دوازدهم. بین ساختمان ها پیاده‌رو قرار دارد نه پلکان و یا راهرو، همچنین این پیاده‌روها از خیابان ها و توقفگاهها مجزا هستند. هر منزل از حیث فضایی کاملاً مشخص است، و هر منزل باغچه‌ای دارد که روی بام خانه زیر قرار گرفته. این نظام جدائی کامل صوتی و بصری خانه‌ها را امکان‌پذیر می‌کند. دیوارها، سقف‌ها و کف‌های منازل مجاور دو لایه بتونی هستند و فاصله بین آنها هواست. بنابراین صدا اصلاً عبور نمی‌کند. همچنین درختان و نرده‌ها طوری طرح شده‌اند که بین تراس‌های مجاور فاصله و مانع ایجاد می کنند .
مطالعه در مورد سهولت این خانه‌ها از طرف وزارت مسکن انجام گرفته بود و نتایج آن به شرح زیر اعلام شد:
1ـ طرح از لحاظ اقتصادی به صرفه است. با این روش می‌توان خانه‌هائی با قیمت‌های قابل رقابت نسبت به هر منزل در بازار ساخت، به استثنای محوطه‌سازی و هزینه زمین که بطور متوسط 85 مترمربع می شود.
2ـ طرح از نظر فنی عملی است و در احداث آن از موادی استفاده می شود که در اسرائیل تولید می‌گردد.
3ـ استهلاک کارخانه‌ای که در سال، 600 تا 12000 واحد از این منازل تولید کند کاملاً ممکن است. برخی از تجهیزات خاص کارخانه را می‌توان از خارج وارد کرد.
4ـ نظام این ساختمان ها با هر محلی سازگار است. از زمین مسطح گرفته تا شیب‌های تند. همچنین با اقلیم های مختلف مناطق این کشور و با تراکم های مختلف کم و زیاد قابل تطبیق است
و.
| 
درباره این سایت